MEDALIK ŚWIĘTEGO BENEDYKTA - POWSTANIE
Nie wiemy, kiedy i gdzie zostały wybite pierwsze medaliki św. Benedykta. W XVII w. medalik stał się popularny, a do jego rozpowszechnienia znacznie przyczynił się św. Wincenty a'Paulo, który założonym przez siebie siostrom miłosierdzia polecił nosić go przy różańcu. W 1742 r., staraniem śląskiego opata o. Benno Loebl’a, papież Benedykt XIV zatwierdził medalik, polecając, by umieszczono na nim wizerunek św. Benedykta. Świętego przedstawiano w kukulli, błogosławiącego z krzyżem w dłoni lub trzymającego wskazujący palec na wargach. Wiek XIX przyniósł odrodzenie życia benedyktyńskiego, a w związku z tym nowe zainteresowanie medalikiem. Odnowiciel benedyktynów we Francji o. Prosper Gueranger, opat Solesmes wydał książeczkę (1862 r.) pt.: „Znaczenie, pochodzenie i przywileje medala, czyli krzyża św. Benedykta”, która w niedługim czasie została przetłumaczona na język polski, a następnie kilkanaście razy wznowiona. W 1880 r. z okazji jubileuszu 1400 lat narodzin św. Benedykta z inicjatywy opata klasztoru na Monte Cassino wybito medalik jubileuszowy. Po raz pierwszy na medaliku zamiast monogramu IHS pojawiło się słowo PAX, a także po raz pierwszy w treści medalika znalazła się prośba o dobrą śmierć. Ten typ medalika, zwany kasynejskim jest obecnie najbardziej rozpowszechniony.