WSPÓLNOTA

Święty Benedykt w pierwszym rozdziale Reguły zaznacza, że jest ona przeznaczona dla mnichów żyjących we wspólnocie klasztornej. Mieszkając pod dachem Boga członkowie wspólnoty są wezwani, by być Jego świadkami, by stawać się „mistrzami komunii”.

Życie mnichów „wojujących pod opatem i Regułą” związane jest z „wyrzeczeniem się własnych chęci” (Prolog 3). „Przychodząc do wspólnoty, człowiek „wyrzeka się siebie dawnego”: swoich niecierpliwości, egocentryzmu, samowystarczalności i niestabilności, uczy się słuchać i rezygnować ze zbyt pośpiesznych i przemądrzałych odpowiedzi. Dopuszcza do głosu innych (…).

Benedyktowi w próbie wyrzeczenia się własnych chęci drogie są zwłaszcza trzy środki. Są nimi cierpliwość, pokora i milczenie.” Są to postawy sprawdzone w życiu Jezusa. „Przez cierpliwość, pokorę i milczenie budujemy między sobą we wspólnocie prawdziwą komunię, która promieniując na zewnątrz, sprawia, że stajemy się źródłem pokoju dla innych, wzbudzamy w świadkach naszego życia pragnienie Boga i zachwyt nad Jego pięknem.”

O. Michał Zioło OCSO Obietnica otwartości