REGUŁA ŚW. BENEDYKTA
Reguła św. Benedykta to fundament życia monastycznego w Kościele zachodnim prawie od piętnastu stuleci. Święty napisał ją ok. 530 r. w klasztorze na Monte Cassino, czerpiąc z wcześniejszych źródeł.
Reguła jest wciąż aktualnym komentarzem do Ewangelii, jako drogi życia we wspólnocie mniszej. Wyrasta z doświadczenia człowieka, który głęboko przeżył treść Dobrej Nowiny i pragnął podzielić się swym doświadczeniem. Św. Benedykt zakładał kolejne klasztory, aby i inni mogli osobiście spotkać Chrystusa we wspólnocie zakonnej.
Konkretne przepisy Reguły, wyznaczające ramy życia duchowego mnichów, nie są najważniejsze, szczegółowe rozwiązania odnoszą się często do warunków życia, kultury danego środowiska. Już sam św. Benedykt dopuszczał inne możliwości (np. w liturgii), zwracając przede wszystkim uwagę na to, by całe życie mnichów było wyrazem gorliwego szukania Boga.
