„Gdy będziesz postępował naprzód w życiu wspólnym i w wierze, serce ci się rozszerzy i pobiegniesz drogą przykazań Bożych z niewysłowioną słodyczą miłości. Tak nie odstępując nigdy od nauki Pana w Jego prawdzie wytrwajmy w klasztorze, aż do śmierci…”
Reguła św. Benedykta, Prolog
Po profesji wieczystej każda Mniszka jest zobowiązana do dalszej formacji duchowej, naukowej i praktycznej pod kierunkiem przełożonej. Formacja ta odbywa się poprzez modlitwę wspólnotową, osobistą, czytanie duchowe, studium, rekolekcje, kierownictwo duchowe, dni skupienia, dni formacji, konferencje i wykłady. Ma to pomóc Mniszce żyć pełnią powołania monastycznego, realizując w ten sposób swoje poświęcenie Bogu.
W tradycji monastycznej przyjęty jest zwyczaj odnowienia profesji po 25 i 50 latach. W czasie uroczystej Mszy św. Mniszka wobec całego Kościoła odnawia śluby i składa Bogu dziękczynienie za otrzymane łaski potrzebne do wytrwania oraz prosi o dalszą pomoc w dążeniu do miłości doskonałej. Przyjmuje wtedy wianek jako zadatek przyszłej chwały, którą ma osiągnąć mężnie walcząc z przeciwnościami życia i wiernie służąc Chrystusowi.
Mniszka, która świętuje 25-lecie profesji otrzymuje srebrny wianek.
Mniszka świętująca 50-lecie profesji otrzymuje złoty wianek i krzyż jako oparcie w wytrwałym pielgrzymowaniu do wyznaczonego kresu, którym jest Jezus Chrystus.